De kwestie van de certificering van landbouwproducten is onvermijdelijk geworden voor de voortdurende ontwikkeling van de voedingssector, het toenemende vertrouwen in de consument en het voldoen aan verschillende eisen van de consument.

Studies naar de certificering van landbouwproducten kunnen worden onderverdeeld in drie rubrieken:

  • Goede praktijken voor landbouwproducten
  • GLOBALGAP-toepassingen
  • Biologische landbouwtoepassingen

Laten we u nu kort over deze toepassingen vertellen.

Goede praktijken voor landbouwproducten

De verordening inzake goede landbouwpraktijken is uitgegeven door het ministerie van Voedselvoorziening, Landbouw en Veehouderij in 2004 en herzien in 2010. In deze verordening worden de beginselen en procedures van goede landbouwpraktijken uiteengezet om de volgende doelstellingen te bereiken:

  • Landbouwproductie vindt plaats op een manier die de gezondheid van mens, dier en milieu niet schaadt
  • Instandhouding van natuurlijke hulpbronnen
  • Zorgen voor traceerbaarheid en duurzaamheid in de landbouwproductie
  • Zorgen voor betrouwbare landbouwproducten op de markten

Certificeringsactiviteiten voor goede landbouwproducten zijn gestart in 2006. Aan certificatie-instellingen die vanaf deze datum conformiteitsbeoordelingsstudies uitvoeren, Autorisatie is gestart door het ministerie van Voedselvoorziening, Landbouw en Veehouderij. Certificatie-instellingen houden toezicht op de productieprocessen in de producerende bedrijven die een certificaat aanvragen en als ze ervan overtuigd zijn dat ze volgens de Good Agricultural Practices-criteria produceren, zullen ze het Good Agricultural Practices Certificate afgeven en indienen.

Inspectieactiviteiten die hier worden uitgevoerd, omvatten alle processen vanaf de eerste fase van de landbouwproductie tot de inzameling van het product in het veld en het in de handel brengen. Certificatie-instellingen controleren of de in elk proces toegepaste procedures worden uitgevoerd in overeenstemming met de criteria van Good Agricultural Practices.

Goede landbouwpraktijken kunnen overal aanwezig zijn waar landbouwproductie is. Als gevolg hiervan ontstaat het al dan niet toepassen van deze criteria en het aanvragen van een Good Agricultural Practices Certificate met de eisen van de consument en het aanbod van detailhandelorganisaties.

GLOBALGAP-toepassingen

Negatieve veranderingen in het ecologische evenwicht van de wereld, de snelle toename van de wereldbevolking, de differentiatie van voedingsgewoonten, de opkomst van nieuwe landbouwtechnieken en nieuwe methoden voor het verwerken van landbouwproducten, het vergroten van de behoefte aan voeding hebben geleid tot ernstige problemen bij de verstrekking van voedsel die geen gevaar voor de menselijke gezondheid opleveren.

Met het toenemende bewustzijn van consumenten in de afgelopen jaren, hebben producten die gegarandeerd veilig zijn in de voedselproductie, meer de voorkeur gekregen. De kwestie van voedselveiligheid gaat niet alleen over de vraag of voedselproductie onschadelijk of aanvaardbaar is voor de menselijke gezondheid en dat voedselhygiëne is gewaarborgd. De kwestie van voedselveiligheid houdt ook rechtstreeks verband met de relaties van de ondernemingen met het milieu, de gevoeligheid voor de volksgezondheid en het welzijn van de gemeenschap tijdens de productiefase.

Het concept van Good Agricultural Practices (GAP) werd voor het eerst geïntroduceerd in 1997 om ervoor te zorgen dat aan consumenten aangeboden voedingsproducten veilig zijn en worden geproduceerd op basis van duurzaamheid. Deze standaard, later GLOBALGAP genoemd, is bedoeld om de veiligheid en kwaliteit van landbouwproducten vanaf het veld tot aan het bureau van de lader te waarborgen.

Het GLOBALGAP-certificaat werd gevraagd als voorwaarde voor de export van verse groenten en fruit naar de Europese Unie. Dit document is een productbewakingsgarantie die retailers aan consumenten bieden. GLOBALGAP-normen definiëren de minimale veiligheidseisen die consumenten eisen. Consumenten willen vertrouwen hebben in het voedsel dat ze kopen:

  • Landbouwproducten mogen niet fysiek, chemisch of microbiologisch schadelijk zijn.
  • Het mag het milieu en het ecologische evenwicht van de wereld niet schaden tijdens de productiefasen van landbouwproducten.
  • De landbouwproductie moet worden uitgevoerd in overeenstemming met de bestaande wettelijke voorschriften.
  • Alle nodige voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen voor de gezondheid en veiligheid van mensen die in de landbouwproductie werken.

Biologische landbouwtoepassingen

Aangezien milieuproblemen elk land ter wereld ernstig alarmeren, is het niet verkeerd om te beweren dat biologische landbouw een nieuwe bron van hoop is voor de mensheid. Zoals bekend heeft het gebruik van chemische meststoffen en pesticiden in de landbouwproductie enorme dimensies bereikt en dit heeft zeer negatieve effecten gehad op de menselijke gezondheid en de natuur. Biologische landbouwbenadering is een alternatieve methode om deze negatieve effecten en commerciële problemen te overwinnen. De term biologische landbouw wordt in sommige landen ook wel ecologische landbouw genoemd en in sommige landen ook biologische landbouw. De Europese Unie heeft alle drie de verklaringen samen gebruikt bij het opstellen van de EU-verordening inzake biologische landbouw (2092 / 91). Deze verordening stuurt ook de wereld biologische landbouw. De landen van de Europese Unie hebben de helft van de wereldmarkt voor biologisch voedsel in handen. Het is ook 's werelds grootste importeur van biologisch voedsel.

De verordening betreffende de beginselen en toepassing van biologische landbouw, uitgegeven door het ministerie van Landbouw en plattelandszaken in 2005 in ons land, gebruikte het woord biologisch alleen voor biologische landbouwproducten. Deze verordening is uitgegeven om de principes en procedures te bepalen voor het uitvoeren van biologische landbouwactiviteiten, het beschermen van het ecologische evenwicht, het reguleren, ontwikkelen en uitbreiden van biologische landbouwproductie en marketing.

Biologische productie is de productiemethode die wordt uitgevoerd met behulp van natuurlijke methoden voor gewasbescherming en ongediertebestrijding door de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen om gezonde en veilige landbouwproducten te produceren zonder het natuurlijke evenwicht van de wereld te verstoren en de productieprocessen worden onder controle gehouden. De op deze manier verkregen producten worden ook biologische producten genoemd.

Een van de certificeringsinstanties die certificeringsstudies voor landbouwproducten uitvoert, is TÜRCERT. Om meer uitleg te geven, staan ​​de managers en medewerkers van de TÜRCERT-certificatie-instelling altijd voor u klaar.